Piątkowy wieczór (7.04.2017) był dla Centerkowiczy dniem wyjątkowym – tego dnia „Centerko” obchodziło swoje 9. urodziny! Nie zabrakło dobrego nastroju, gorących życzeń i oczywiście tortu. W tym roku uroczystość przybrała nieco kameralną formę. Odbywała się w dość nietypowym miejscu, bo przed „wielkim ekranem” kina Bodo, dzięki życzliwości pana Wojciecha Wojtysiaka, Prezesa Spółdzielni Socjalnej Odblask.

Kolejna rocznica to dobry czas na podsumowania. Toteż w pierwszej części wieczoru wspominaliśmy zrealizowane projekty i przedsięwzięcia wolontarystyczne z ubiegłego roku, m.in. Łódź DOZ Maraton, Senioralia, Światowy Dzień Krwiodawcy, Kotomanię, Festiwal Sztuk Wszelakich, Dzień Zdrowia Psychicznego i wiele innych. Były też plany i propozycje działań na kolejny rok, a także podziękowania dla organizatorów i wolontariuszy za pomoc w realizacji urodzin.
W drugiej części mogliśmy poprzez film przyjrzeć się codziennemu życiu Przemysława Wieczorka, niepełnosprawnego zawodnika Para-Taekwondo oraz rapera z Aleksandrowa Łódzkiego. 30-minutowy dokument Weroniki Pliszki pt. „Wstawaj i walcz” ukazał nie tylko fakty z życia Przemka, lecz przede wszystkim jego wolę walki, motywację do życia oraz receptę na szczęście. Po projekcji można było skorzystać z obecności zarówno bohatera filmu, jak i pani reżyser i udać się na miłą pogawędkę.
Zwieńczeniem uroczystości okazał się gościnny występ Magdaleny Kempko, absolwentki Akademii Muzycznej w Katowicach, laureatki wielu konkursów muzycznych, w tym „Szansy na sukces”. Tego wieczoru uraczyła gości piosenką z repertuaru Edyty Geppert „Och życie, kocham Cię nad życie”. Ostatnią atrakcją był konkurs z nagrodami, a na dalszą część imprezy, tzw. afterparty należało przenieść się do Niebostanu przy ulicy Piotrkowskiej.
Dla mnie osobiście była to także mała rocznica – dokładnie rok temu przywędrowałam na pierwsze piętro kamienicy przy Próchnika, zapukałam do drzwi i … od razu polubiłam to miejsce 🙂 A co mnie zachęciło do przyjścia? Właśnie sztuka! Spotkanie ze sztuką, niczym hasło reklamowe zadziałało w tym wypadku jak wabik. Bo sztuka łączy ludzi, motywuje do działania. Sztuka jest pasją, nie ma płci, wieku, wyznania – identyfikuje się z każdym, jest ponad wszelkimi podziałami. I bez wątpienia sztuką jest bezinteresowna pomoc. Nie jest powszechna, wypływa z serca i daje wiele radości.
Dlatego korzystając z możliwości „wirtualnego głosu” chciałabym złożyć wolontariuszom, pracownikom i wszystkim zaprzyjaźnionym najserdeczniejsze życzenia. Bez Was nie byłoby Centerka ani kolejnej rocznicy. Niech pomoc dociera wszędzie – nie tylko tam, gdzie na pierwszy rzut oka jest konieczna, ale i tam, gdzie potrzeba pomocy jest ukryta, bądź odmowna. By nigdy nie zabrakło Wam odwagi i wytrwałości, rodzinna atmosfera dotrzymywała kroku, a chwile zwątpienia znikały w mgnieniu oka. Żyj nam, „Centerko”, 100 lat!

Katarzyna Myszura